Pracodawca może zatrudnić jednego pracownika na nocnej zmianie

Pora nocna obejmuje 8 godzin między godzinami 21.00 a 7.00. Przepisy prawa pracy jedynie w wyjątkowych przypadkach, wprost wymienionych w przepisach Kodeksu pracy, zabraniają zatrudniania pracowników w porze nocnej. Praca w nocy jest zatem, co do zasady, dopuszczalna i nie wymaga szczególnego uzasadnienia ze strony pracodawcy, nawet jeżeli jest wykonywana w sposób ciągły przez jednego pracownika. Przepisy prawa pracy nie wprowadzają bowiem generalnego zakazu pracy w porze nocnej, ani nie uzależniają jej stosowania od spełnienia przez pracodawcę dodatkowych warunków. W praktyce prawnie dopuszczalna będzie sytuacja, gdy ustalony dla pracownika harmonogram czasu pracy przewiduje wyłącznie pracę w porze nocnej bądź gdy pracodawca poleca pracę w porze nocnej tylko jednemu pracownikowi. Przepisy nie uzależniają również, co do zasady, dopuszczalności polecania pracy w porze nocnej z uwagi na płeć pracownika.  

Pracodawca nie może jednak każdemu pracownikowi powierzyć wykonywania pracy w porze nocnej. Z uwagi na fakt, iż świadczenie pracy w porze nocnej jest szczególnie uciążliwe dla organizmu, obowiązuje bowiem zakaz pracy w nocy dla:

• pracownic w ciąży. Pracodawca zatrudniający pracownicę w porze nocnej jest obowiązany na okres jej ciąży zmienić rozkład czasu pracy w sposób umożliwiający wykonywanie pracy poza porą nocną, a jeżeli jest to niemożliwe lub niecelowe, przenieść pracownicę do innej pracy, której wykonywanie nie wymaga pracy w porze nocnej; w razie braku takich możliwości pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownicę na czas niezbędny z obowiązku świadczenia pracy,

• pracownic i pracowników opiekujących się dzieckiem do lat 4 – bez ich zgody,

• pracowników młodocianych,

• pracowników niepełnosprawnych, chyba że lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne, a w razie jego braku lekarz sprawujący opiekę nad takim pracownikiem, wyrazi na to zgodę lub gdy niepełnosprawny zatrudniony jest przy pilnowaniu.