czas pracy

Normy pracy a wynagrodzenie za pracę faktycznie wykonaną

Normy pracy a wynagrodzenie za pracę faktycznie wykonaną

Normy pracy, jakie zostały uprzednio wyznaczone pracownikowi, stanowią okoliczność, która może mieć znaczenie przy obliczaniu wynagrodzenia należnego pracownikowi za pracę faktycznie wykonaną (np. w ramach akordowego systemu wynagradzania). Natomiast nie mogą one stanowić podstawy do rozliczania czasu, który pracownik rzeczywiście przepracował w danym okresie rozliczeniowym. Wyrok Sądu Najwyższego z 17 września 2020 r. (sygn. akt II PK 246/18).

Stan faktyczny

Ryszard B. pracował w spółce G. na czas określony od sierpnia 2011 r. do stycznia 2015 r. W trakcie zatrudnienia wykonywał czynności zbrojarza w pełnym wymiarze czasu pracy. Strony ustaliły w umowie, że „za nominalny czas pracy określony wymiarem zadań według stawek godzinowych, pracownik otrzymywać będzie wynagrodzenie w stawce wynoszącej 7,00 euro netto za godzinę oraz do 25% premii uznaniowej”. Tak określona stawka obejmowała wynagrodzenie zasadnicze i urlopowe oraz dodatek za pracę nocną.

Ustalono, że czas pracy, za który pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, będzie wynikał z „efektywnie przepracowanego czasu zgodnie z normami czasowymi obowiązującymi na danej budowie lub w oparciu o miesięczny obmiar robót i zakładowych norm wydajności”. Do czasu pracy nie wliczano czasu dojazdu pracownika z miejsca zakwaterowania do miejsca wykonywania pracy, czasu usuwania usterek powstałych z winy pracownika oraz czasu przerwy na posiłki.

Kiedy dojazd do miejsca pracy jest czasem pracy

Kiedy dojazd do miejsca pracy jest czasem pracy

Czas pracy pracownika mobilnego powinien zawsze uwzględniać dojazdy do miejsca wykonywania czynności służbowych i powrót z miejsca pracy do miejsca jego zamieszkania, a godziny tych dojazdów powinny być kwalifikowane jako czas pracy. Wyrok Sądu Najwyższego z 24 lutego 2021 r. (sygn. akt III PSKP 4/21).

Stan faktyczny

Pan L. był zatrudniony w spółce G. na stanowisku specjalisty ds. kontroli obiektów. Prace miał wykonywać na obszarze 3 województw. Jego zadaniem była kontrola systemów ochrony, w tym pracowników ochrony, w obiektach podległych. Pan L. w ramach pracy kierował 3-osobowym zespołem kontrolerów. Po wyznaczonym obszarze grupa kontrolna poruszała się samochodem służbowym którym zawsze kierował jeden z kontrolerów (sam pan L. nie miał prawa jazdy i nigdy nie kierował pojazdem). Zasady pracy były następujące – pracodawca zlecał przeprowadzenie kontroli w określonych obiektach. Zespół kontrolny udawał się po kolei do miejsc zamieszkania wszystkich członków, zabierając ich do samochodu. Po przeprowadzeniu kontroli w 1. obiekcie przejeżdżali do kolejnego itd. Po skończeniu pracy w danym dniu grupa kontrolna zjeżdżała do centrali pracodawcy, gdzie zdawano raport z kontroli. Stamtąd dopiero pracownicy udawali się do swoich domów.

Pracodawca za moment rozpoczęcia pracy przyjmował tylko bezpośrednie przystąpienie grupy kontrolnej do wykonywania czynności służbowych w danej miejscowości. Jako godzinę zakończenia pracy także uważał moment zakończenia kontroli w danym miejscu. Nie uwzględniał natomiast do czasu pracy czasu przejazdów pomiędzy kontrolowanymi obiektami, a także czasu dojazdu na pierwszą kontrolę i powrotu po pracy z miejsca zamieszkania pracownika.

Copyright © 2024 Wszelkie prawa zastrzeżone

Obserwuj nas

fb-logo ink-logo inst-logo