Wypełnianie PIT-11 według nowego wzoru dla zagranicznego zleceniobiorcy

Od 2016 roku polscy pracodawcy wypełniający informację PIT-11 będą zobowiązani do ustalania statusu rezydencji podatkowej podatników. Tak wynika z nowego wzoru formularza informacji PIT-11 (22), wprowadzonego na podstawie rozporządzenia ministra finansów z 17 listopada 2014 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz.U. z 2014 r., poz. 1634). Będzie on miał zastosowanie do dochodów uzyskanych przez podatników w 2015 roku.

W świetle nowych regulacji, płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych przy wystawianiu informacji PIT-11 powinien w niej wskazać, czy podatnik podlega w naszym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. czy jest polskim rezydentem podatkowym), czy też podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. ma status nierezydenta). Służą do tego odpowiednie rubryki w części C formularza (”Dane identyfikacyjne i adres zamieszkania podatnika”). Rodzaj obowiązku podatkowego podatnika (tj. nieograniczony lub ograniczony) wpisuje się w pozycji nr 10 formularza.

Przypomnijmy, że cudzoziemiec będzie mieć status polskiego rezydenta, jeżeli został spełniony jeden z poniższych warunków:

• posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych,

• przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Jeśli cudzoziemiec jest podatnikiem polskiej rezydencji podatkowej, wówczas ciąży na nim nieograniczony obowiązek podatkowy. Podlega zatem obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce położenia źródła przychodów.

Natomiast w przypadku gdy wspomniana osoba ma w Polsce status nierezydenta, będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiągniętych na terytorium naszego kraju.

W sytuacji gdy obcokrajowiec nie ma nadanego numeru identyfikacyjnego obowiązującego w naszym kraju (np. PESEL), płatnik w pozycji nr 12 formularza będzie zobligowany do wskazania zagranicznego numeru służącego identyfikacji dla celów podatkowych lub ubezpieczeń społecznych, który ww. podatnik uzyskał w państwie swojego miejsca zamieszkania. W przypadku braku takiego numeru w poz. 12 należy podać numer dokumentu stwierdzającego tożsamość podatnika, uzyskanego w tym państwie. Ponadto trzeba będzie podać (w rubryce nr 13) rodzaj numeru identyfikacyjnego (albo dokumentu stwierdzającego tożsamość), jak również (w rubryce nr 14) kraj wydania takiego numeru (albo dokumentu tożsamości). Dodatkowo wypełnia się w odniesieniu do takiej osoby jej adres zamieszkani za granicą (w rubrykach nr 15-27).

Oznacza to, że skoro wskazany w pytaniu zleceniobiorca nie ma polskiego NIP ani PESEL, to w polu nr 12 należy podać zagraniczny (w tym przypadku białoruski) numer identyfikacyjny nadany tej osobie do celów podatkowych lub ubezpieczeń społecznych. Wówczas w rubryce nr 13 trzeba wpisać rodzaj tego numeru, w rubryce zaś 14 – kraj jego wydania (Białoruś).

Dopiero w razie braku posiadania przez białoruskiego studenta takiego numeru identyfikacyjnego (będącego odpowiednikiem polskiego NIP czy PESEL, służących do celów identyfikacji w zakresie podatków oraz ubezpieczeń społecznych) należy wskazać numer jego paszportu (w rubryce 12) oraz rodzaj ww. dokumentu stwierdzającego tożsamość, tj. paszport (w rubryce nr 13). Podaje się również kraj, w którym ten dokument wydano (Białoruś).

PIT-11 trzeba we wskazanym przepisami terminie przekazać podatnikowi, a także urzędowi skarbowemu, którego właściwość ustala się według miejsca zamieszkania tej osoby. Jednakże w odniesieniu do osób niemających w Polsce miejsca zamieszkania będzie to urząd skarbowy właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.