Narzędzia:
Przykładowo, NSA w Warszawie, w wyroku z dnia 1 grudnia 2009 r.
W orzecznictwie przyjmuje się, że „niezwłocznie” oznacza realny termin, uwzględniający okoliczności miejsca i czasu (por. np. wyroki SN z 13 grudnia 2006 r., II CSK 293/06 oraz z 30 czerwca 2011 r., III
Wyznaczając taki dyżur, pracodawca musi zapewnić pracownikowi okresy odpoczynku dobowego i tygodniowego – wyrok Sądu Najwyższego z 9 grudnia 2011 r. (sygn. akt II PK 115/11).
Przykładowo, jeszcze 4 lata temu WSA w Warszawie w wyroku z 9 lipca 2014 r.
Orzecznictwo Sądu Najwyższego Podkreślmy w tym miejscu, że w wyroku Sądu Najwyższego z 7 stycznia 2014 r.
Aby rozpocząć urlop w konkretnym terminie, pracownik musi uzyskać zgodę pracodawcy (wyrok SN z 15 marca 2001 r., sygn.. akt I PKN 306/00, OSNP 2002/24/591, PiZS 2002/6/38).
Zgodnie z wyrokiem NSA w Warszawie z 17 marca 2010 r.
Obecnie orzecznictwo sądowe w tym zakresie nie jest jednolite Wyrok Sądu Najwyższego z 8 marca 2017 r.
W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku należy stwierdzić, że orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.
Pogląd Sądu Najwyższego się zmienił i świadczenia ma zwracać także pracodawca Odwrót od tej linii orzeczniczej nastąpił stosunkowo niedawno bo dopiero w wyroku z 7 lutego 2018 r.
pracy, ale w razie sporu rodzi po stronie pracodawcy obowiązek wykazania, że powierzone pracownikowi zadania były możliwe do wykonania w granicach norm czasu pracy określonych w art. 129 Kodeksu pracy – wyrok
oceny, że narusza on podstawowe obowiązki pracownicze, wskazał udział pracownika we własnym ślubie czy w grze sportowej – pod warunkiem, że czynności te nie były sprzeczne z zaleceniami lekarskimi (por. wyrok
występowania czynników szkodliwych lub wysokiego stopnia zagrożeń, zleceniodawca może odmówić powierzenia pracy osobie, która odmówi okazania do wglądu zaświadczenia o odbytym szkoleniu bhp (co wynika z wyroku
Zdaniem SN Zmiany warunków umowy o pracę można dokonać na mocy porozumienia stron (wyrok SN z 18 listopada 2014 r., sygn. akt II PK 2/14, opubl. w LEX nr 1621335.
Zgoda wyrażona w innej formie jest nieważna (wyrok SN z 1 października 1998 r., I PKN 366/98, OSNAPiUS 1999/21/684). Świadomość odpowiedzialności i wielkości długu.
Copyright © 2024 Wszelkie prawa zastrzeżone
2024 © Wiedza i Praktyka sp. z o.o.
Obserwuj nas