izolacja
Świadczenia chorobowe dla pracowników w czasie pandemii COVID-19 – 11 sytuacji z życia
Jednym ze skutków trwającego od przeszło roku stanu zagrożenia epidemicznego jest wiele zmian w zakresie świadczeń chorobowych przysługujących pracownikom. Wprowadzono nie tylko dodatkowy zasiłek opiekuńczy, ale także zmieniono zasady przyznawania i obliczania świadczeń już istniejących. Zmiany te budzą wiele wątpliwości u pracodawców, szczególnie gdy pracownik przebywa na urlopie, pracuje zdalnie lub opiekuje się dzieckiem. Poznaj odpowiedzi na najczęstsze pytania o świadczenia chorobowe w czasie pandemii.
- Jaki rodzaj zasiłku opiekuńczego przysługuje rodzicowi za okres kwarantanny/izolacji dziecka
- Co w sytuacji, jeśli okres kwarantanny/izolacji w całości przypada na okres udzielonego urlopu bezpłatnego
- Czy świadczenie pracy zdalnej przez drugiego z rodziców pozbawia prawa do zasiłku opiekuńczego
- W jakiej wysokości przysługują świadczenia chorobowe za okres pobytu w izolatorium
- Za jaki okres można wyrównać świadczenia chorobowe ustalone z zastosowaniem art. 40 ustawy chorobowej
- Co zrobić, jeśli świadczenie przeliczone zgodnie z art. 31zy13 specustawy okaże się niższe od świadczenia wypłaconego
Kwarantanna/izolacja po wyczerpaniu okresu zasiłkowego
Kwarantanną lub izolacją może być objęty także pracownik, który wykorzystał już przysługujący mu okres zasiłkowy (182 dni lub 270 dni – w przypadku gruźlicy albo choroby przypadającej na okres ciąży). Pracodawcy zgłaszają wątpliwości, czy osobie takiej mogą wypłacić zasiłek chorobowy z tytułu kwarantanny/izolacji.
Możliwość taka zależy od tego, czy między zakończeniem poprzedniej niezdolności do pracy, a rozpoczęciem kwarantanny/izolacji wystąpił chociaż jeden dzień przerwy, czy też przerwy takiej nie było. Zastosujemy tu bowiem art. 9 ustawy chorobowej mówiący o tym, że do jednego okresu zasiłkowego wlicza się:
- wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy z powodu choroby, a także okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 tej ustawy (m.in. wskutek poddania się kwarantannie, izolacji w warunkach domowych lub izolacji, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi),
- okresy poprzedniej niezdolności do pracy spowodowanej tą samą chorobą, jeśli przerwa między nimi nie przekraczała 60 dni.
1. Przerwa między zakończeniem poprzedniej niezdolności do pracy, a rozpoczęciem kwarantanny/izolacji
W kwietniu 2021 r. dwoje pracowników przebywających na długotrwałych zwolnieniach lekarskich wyczerpało przysługujące im okresy zasiłkowe.
U pierwszego nastąpiło to z dniem 19, a u drugiego z dniem 21 kwietnia. W obu przypadkach przyczyną niezdolności do pracy były schorzenia kardiologiczne. Z uwagi zarażenie COVID-19 osoby te objęte zostały izolacją trwającą od 22 kwietnia do 7 maja. Z tego tytułu pierwszy pracownik nabył prawo do zasiłku chorobowego, ponieważ między zakończeniem poprzedniej niezdolności do pracy a powstaniem nowej wystąpiła przerwa. Obie te niezdolności do pracy spowodowane były inną jednostką chorobową, a więc nastąpiło otworzenie nowego okresu zasiłkowego.
Natomiast drugiemu z pracowników nie przysługuje żadne świadczenie chorobowe z tytułu objęcia izolacją, ponieważ przypadała ona bezpośrednio po zakończeniu poprzedniej niezdolności do pracy, a tym samym osoba ta nie nabyła prawa do nowego okresu zasiłkowego. W tym przypadku okres izolacji pracodawca powinien potraktować jako usprawiedliwioną nieobecność w pracy bez prawa do wynagrodzenia i zasiłku.
