Narzędzia:
W przypadku gdy pracownik przyjdzie do pracy w kolejnym dniu na wcześniejszą godzinę niż w dniu poprzednim, powstają nadgodziny, które trzeba zrekompensować. Ograniczenie to nie ma jednak zastosowania, gdy pracodawca wprowadzi tzw. ruchomy czas pracy. Jedną z podstawowych odmian jego stosowania jest określanie przedziału czasu, w którym pracownik może podjąć pracę, z pozostawieniem pracownikowi decyzji, o której godzinie w ramach tak ustalonych „widełek” podejmie pracę.
Ruchomy czas pracy wprowadza się w układzie zbiorowym lub porozumieniu ze związkami zawodowymi. Jeśli u pracodawcy nie działają związki zawodowe, ruchomy czas pracy wprowadza się porozumieniem z przedstawicielami pracowników. Możliwe jest również zastosowanie ruchomego czasu pracy na indywidualny wniosek pracownika.
W przypadku, gdy pracownik przyjdzie do pracy w kolejnym dniu na wcześniejszą godzinę niż w poprzednim dniu, uważa się, że podjął pracę w kolejnej dobie pracowniczej. Powstają więc nadgodziny, które trzeba zrekompensować. Wszystkie te ograniczenia nie mają jednak znaczenia, gdy pracodawca wprowadzi tzw. ruchomy czas pracy. Należy jedynie pamiętać o prawidłowej procedurze jego wprowadzania, ponieważ inspekcja pracy wciąż odnotowuje liczne błędy pracodawców w tym zakresie.
Pracodawca zamierza wprowadzić ruchomy czas pracy. Czy systemem tym mogą być „objęci pracownicy na stanowiskach nierobotniczych z wyłączeniem osób pracujących na stanowiskach mistrzów”? Czy taki zapis w porozumieniu jest prawidłowy?
Czy w zakładach wykonujących ambulatoryjną działalność leczniczą możliwe jest stosowanie indywidualnego rozkładu czasu pracy w oparciu o art. 142 Kodeksu pracy, powodującego niezachowanie w niektórych dniach dobowego wymiaru czasu pracy z art.128 § 3 kp? Pracownik wystąpił z wnioskiem o ustalenie następującego rozkładu czasu pracy: pn. 07.00 – 14.35, wt. 09.25 – 17.00, śr. 07.00 – 14.35, czw. 10.25 – 18.00, pt. 07.00 – 14.35, łącznie 37 godzin 55 minut tygodniowo. Zaproponowany rozkład czasu pracy został zaakceptowany przez pracodawcę. PIP w trakcie kontroli zarzuciła nam nieprawidłowości i naruszanie dobowego wymiaru czasu pracy, stwierdzając, że art. 140¹ kp nie ma zastosowania do art. 142 kp w zakładach prowadzących działalność leczniczą.
MPiPS nie wyklucza modyfikacji zasad prowadzenia ewidencji czasu pracy. Obecnie pracodawcy prowadzą ewidencję liczby godzin przepracowanych w danej dobie pracowniczej. Wyniki kontroli pokazują jednak, że aby zapobiec nadużyciom przy rozliczaniu ruchomego czasu pracy, konieczne jest dokonanie zmian w przepisach.
Jakie są różnice pomiędzy indywidualnym rozkładem czasu pracy, o którym mowa w art. 142 Kodeksu pracy a ruchomym systemem czasu pracy, o którym mowa w art. 1401 Kodeksu pracy?
Copyright © 2024 Wszelkie prawa zastrzeżone
2024 © Wiedza i Praktyka sp. z o.o.
Obserwuj nas