Narzędzia:
Pracownica przebywała w Holandii na urlopie bezpłatnym od 12.02.2020 do 31.03.2020. Dnia 01.04.2020 powinna stawić się do pracy. Telefonicznie 26.03.2020 skontaktowała się z pracodawcą i poprosiła o przedłużenie urlopu bezpłatnego, takiej zgody jednak nie uzyskała. Wróciła do Polski dopiero w dniu 01.04.2020 i przebywa na kwarantannie do dnia 15.04.2020. Okres od 02.04.2020 do 15.04.2020 jest bezsporny: to jest 14 dni kwarantanny. Natomiast, jak potraktować dzień 01.04.2020? Dopiero wtedy pracownica przekroczyła granicę, a teoretycznie powinna być już w pracy. Czy potraktować ten dzień jako nieobecność nieusprawiedliwioną i nie wypłacić pracownicy za ten dzień świadczenia, przy jednoczesnej karze pracowniczej, np. naganie, za naruszenie obowiązków pracowniczych związanych z czasem pracy? Czy też raczej uznać to za sytuację wyjątkową w związku ze stanem pandemii koronawirusa?
Czy pracownikowi, który otrzymał wezwanie z prokuratury do stawiennictwa w charakterze świadka należy się nieobecność usprawiedliwiona płatna?
Z pracownikiem zatrudnionym na czas określony rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia w trybie art. 52 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy (oświadczenie o rozwiązaniu umowy wysłano pocztą), z powodu nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy od 29 października 2015 r. Ponieważ wynagrodzenie w zakładzie wypłacane jest 27. dnia miesiąca, za październik pracownik otrzymał pełną wypłatę. Czy i w jaki sposób pracodawca powinien żądać zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia za 3 dni października? Czy w tej sytuacji należy wypłacać ekwiwalent za 4 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego?
Copyright © 2024 Wszelkie prawa zastrzeżone
2024 © Wiedza i Praktyka sp. z o.o.
Obserwuj nas