Odstępstwa od odpoczynku tygodniowego w przewozach międzynarodowych okazjonalnych

Warunki skorzystania z tego odstępstwa są następujące:

1. usługa trwa co najmniej 24 kolejne godziny w państwie członkowskim lub państwie trzecim, do którego zastosowania ma rozporządzenie (WE) nr 561/2006, innym niż państwo, w którym rozpoczęło się świadczenie usługi,

2. po skorzystaniu z odstępstwa kierowca korzysta z:

   1. dwóch regularnych tygodniowych okresów odpoczynku albo

   2. jednego regularnego tygodniowego okresu odpoczynku i jednego skróconego tygodniowego okresu odpoczynku trwającego co najmniej 24 godziny. Skrócenie jest jednak rekompensowane równoważnym okresem odpoczynku wykorzystywanym jednorazowo przed końcem trzeciego tygodnia po zakończeniu okresu odstępstwa.

Ważne: W zakresie przedmiotowego przepisu istnieje różnica w zależności od trasy przejazdu, tj. czy mają zastosowanie przepisy umowy AETR, czy też omawianego rozporządzenia (WE) 561/2006.

Dodatkowo od 1 stycznia 2014 r. pojazd musi być wyposażony w tachograf cyfrowy. W przypadku prowadzenia pojazdu w godzinach 22.00 do 6.00 pojazd musi prowadzić załoga kilkuosobowa. Natomiast gdy pojazd prowadzony jest przez jednego kierowcę, wówczas tenże kierowca musi zrobić wymaganą przerwę nie po 4,5 godziny, ale po trzech godzinach jazdy.

Nie wszyscy kierowcy mogą skorzystać z tego wyjątku, ponieważ dotyczy on wyłącznie kierowców autokarów turystycznych wykonujących międzynarodowy okazjonalny przewóz osób. Wobec tego nie mogą z niego skorzystać kierowcy przewożący rzeczy, jak też kierowcy wykonujący usługi regularne lub – co prawda okazjonalne – lecz wyłącznie na terenie kraju.

Oprócz tego warunkiem koniecznym jest, aby przewóz taki trwał powyżej 24 godzin.

Dodatkowo omawiany przepis stanowi, że z odstępstwa można skorzystać wyłącznie podczas realizowania pojedynczej usługi okazjonalnej. Wobec tego kierowca, który wykonuje np. dwie krótsze trasy, nie będzie mógł z tego skorzystać.

Oprócz tego nie należy zapominać, że z tego wyjątku skorzystać można wyłącznie po regularnym okresie odpoczynku tygodniowego. Natomiast najpóźniej po 12 dwudziestoczterogodzinnych okresach należy wykorzystać niejako podwójny okres odpoczynku tygodniowego, tj. albo:

• dwa regularne okresy odpoczynku (2 × 45h = 90h) albo

• regularny okres odpoczynku tygodniowego i skrócony okres odpoczynku tygodniowego (45h + 24h = 69h).

W drugim przypadku wymagana jest rekompensata skrócenia poprzez jednorazowe udzielenie równoważnego okresu odpoczynku przed końcem trzeciego tygodnia po zakończeniu okresu odstępstwa. Oczywiście odpoczynek tygodniowy może zostać wykorzystany wcześniej, np. po 10 okresach dwudziestoczterogodzinnych.

Niezależnie jednak od okresu przesunięcia odpoczynku tygodniowego – jeżeli nie zostanie odebrany na ogólnych zasadach (tj. maksymalnie 6 × 24h), wówczas należy stosować wszystkie wymogi określone powyżej.

Nie należy także zapominać, że chcąc przesunąć w czasie okres odpoczynku tygodniowego automatycznie kierowca ma mniejszą możliwość wykorzystania skróconych odpoczynków dziennych. Jak bowiem stanowi art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) 561/2006, kierowca może mieć najwyżej trzy skrócone dzienne odpoczynki (więcej niż 9 h, mniej niż 11h) pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku. Tak więc niezależnie, o jaki okres kierowca przesunie wykorzystywanie odpoczynku tygodniowego, nie może zapominać, że w okresie odstępstwa może wykonać odpoczynek dzienny skrócony maksymalnie trzy razy. Ograniczenie to nie będzie oczywiście dotyczyło kierowców pracujących w załogach, ponieważ w takim przypadku obowiązuje zasada 9h odpoczynku w ciągu 30-godzinnego okresu rozliczeniowego.