Dobowa i tygodniowa norma czasu pracy handlowca a nadgodziny

Pracodawca winien określić w umowie o pracę wymiar czasu pracy konkretnego pracownika. Nie ma natomiast obowiązku określania w niej dobowej i tygodniowej normy czasu pracy. Taka informacja powinna być natomiast umieszczona w informacji o warunkach zatrudnienia wręczanej pracownikowi na piśmie, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia zawarcia umowy o pracę.

Strony umowy o pracę, jak wyżej wskazano, nie mogą w drodze umowy wyłączyć stosowania w indywidualnym przypadku powszechnie obowiązujących przepisów prawa pracy w tym przepisów określających tygodniowy i dobowy czas pracy. Nie jest zatem możliwe porozumienie pracodawcy z handlowcem, mocą którego w zamian za zwiększenie wysokości i rodzaj przyznanego pracownikowi wynagrodzenia za pracę zmianie uległyby obowiązujące go normy czasu pracy - w tym tygodniowa i dobowa norma czasu pracy. Podkreślenia wymaga, że również pracownik nie może się zrzec ich stosowania wobec siebie, nawet za dodatkowym wynagrodzeniem określonym w umowie.

Pracodawca obowiązany jest wypłacić pracownikowi wynagrodzenie z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych. Obowiązek taki powstaje z mocy prawa i dotyczy wszystkich pracowników, niezależnie od:

• obowiązującego ich wymiaru i systemu czasu pracy,

• wysokości wynagrodzenia jak również

• przyznanych im premii i prowizji.

Jest to prawo pracownika, które nabywa on z mocy prawa w przypadkach ściśle określonych w przepisach prawa pracy. Pracownik nie może się zrzec prawa do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w umowie z pracodawcą lub odrębnym oświadczeniu.

Nie jest zatem możliwe, aby przedstawiciel handlowy zrezygnował z wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych nawet wtedy gdyby pracodawca w przyzwanych mu premiach i prowizjach uwzględnił fakt, iż faktycznie świadczy on pracę w nadgodzinach.