Odpracowanie prywatnego wyjścia z pracy przez pracownika niepełnosprawnego a godziny nadliczbowe

Czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Natomiast czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin w każdym tygodniu.

Pomimo tego, że sztywny charakter ma powszechna, wynikająca z Kodeksu pracy 8-godzinna dobowa norma czasu pracy, ustawodawca dopuścił możliwość jej przekraczania w razie odpracowywania zwolnień od pracy udzielonych pracownikowi w celu załatwienia przez niego spraw osobistych. Możliwość ta dotyczy również pracowników niepełnosprawnych.

Pracownicy niepełnosprawni, objęci wskazanymi w ustawie normami czasu pracy, mają prawo odpracować zwolnienie od pracy udzielone im w celu załatwienia spraw osobistych na takich samych zasadach, jak pozostali pracownicy. W tym celu pracownik niepełnosprawny zobowiązany jest do złożenia pracodawcy pisemnego wniosku o zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, który wskazane jest, aby zawierał co najmniej:

• termin (dzień oraz godzinę/godziny) wyjścia prywatnego w czasie pracy,

• termin (dzień i godzinę/godziny) odpracowania tego zwolnienia.

Jeśli w momencie składania wniosku pracownik nie będzie jeszcze wiedział, w jakim terminie odpracuje udzielony mu czas wolny, powinien złożyć stosowny wniosek przed odpracowaniem zwolnienia od pracy.

Przekroczenie wskazanych w ustawie norm czasu pracy nie będzie zatem stanowiło naruszenia przepisów o czasie pracy, jeśli jest następstwem odpracowania udzielonego pracownikowi niepełnosprawnemu zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych.

Ważne: W przypadku braku pisemnego wniosku czas odpracowania może być uznany za pracę w nadgodzinach.