Ruchomy czas pracy - różne godziny rozpoczynania pracy

Ruchomy czas pracy można stosować w dwóch podstawowych odmianach. Przepisy pozwalają bowiem na:

• ustalanie rozkładów czasu pracy przewidujących różne godziny rozpoczynania pracy w dniach pracy pracowników,

• określanie przedziału czasu, w którym pracownik może podjąć pracę, z pozostawieniem pracownikowi decyzji, o której godzinie w ramach tak ustalonych „widełek” podejmie pracę (zakończy ją po przepracowaniu dobowego wymiaru od godziny rozpoczęcia pracy).

Oprócz tego jest jeszcze trzecia możliwość – wprowadzenie ruchomego czasu pracy na wniosek pracownika.

W pierwszym wariancie pracodawca będzie mógł wyznaczać pracownikom różne godziny rozpoczynania pracy w poszczególne dni. W kolejnym dniu pracownik będzie więc mógł mieć zaplanowaną zarówno późniejszą, jak i wcześniejszą godzinę rozpoczęcia pracy.

W tym przypadku zaplanowanie wcześniejszego rozpoczęcia przez pracownika pracy w kolejnym dniu nie spowoduje już powstania godzin nadliczbowych. Pod warunkiem jednak że prawidłowo wprowadzono ruchomy czas pracy.

Przykład: Pracownik w poniedziałek pracuje od 8.00 do 16.00. Jeśli we wtorek pracodawca zaplanuje mu pracę na 7.00, to:

• w starym stanie prawnym popełnia wykroczenie (dwukrotnie planując pracę w danej dobie), a ponadto powstaje 1 godzina nadliczbowa w dobie poniedziałkowej, którą trzeba zrekompensować czasem wolnym lub wynagrodzeniem z dodatkiem,

• w nowym stanie prawnym nie popełni wykroczenia i godziny nadliczbowe nie powstaną – o ile we wtorek pracownik skończy pracę o 15.00, a pracodawca prawidłowo wprowadzi ruchomy czas pracy.

WN – niedziela lub dzień wolny z tytułu niedzieli
W5 – dzień wolny z tytułu przeciętnie 5-dniowego tygodnia pracy.