Ustalanie pory nocnej dla kierowców

Pracodawca może zatem określić jako porę nocną godziny pomiędzy: 21.00 a 5.00, 22.00 a 6.00 lub 23.00 a 7.00. Od tego, co wybierze, będzie zależało, czy pracownikom zaczynającym pracę np. o 5.00 należy wypłacać dodatek za pracę w nocy.

Jeżeli natomiast pracodawca w żaden sposób nie określi pory nocnej obowiązującej w jego firmie, to za porę nocną uważa się cały okres między 21.00 a 7.00 rano. Nie będzie to więc 8 godzin wybranych przez pracodawcę z trwającego 10 godzin przedziału, lecz całe 10 godzin.

Pora nocna powinna być ustalana tak samo dla całej firmy. Tylko w przypadkach uzasadnionych organizacją pracy pracodawca może ustalić dla różnych grup pracowników odmienne godziny pory nocnej. Na przykład inna pora nocna może obowiązywać pracowników pracujących w biurze, a inna kierowców. Niedopuszczalne jest jednak określenie różnych godzin pory nocnej w stosunku do pracowników należących do tej samej grupy. Mogłoby to zostać uznane za próbę ominięcia przepisów Kodeksu pracy dotyczących pracy w porze nocnej.

Dla kierowców przewidziano też drugi rodzaj pory nocnej. Jest to okres 4 godzin pomiędzy północą i 7.00 rano. Tak wyznaczoną porę nocną stosuje się jednak wyłącznie do celów ustalania czasu pracy. Nie należy jej używać do rozliczania wynagrodzenia za pracę kierowców pracujących w nocy.

Kierowców nadal dotyczy zatem opisana w Kodeksie pracy pora nocna w odniesieniu do:

• dodatku za pracę w porze nocnej,

• zakazu pracy w porze nocnej pracownic w ciąży, pracowników opiekujących się dzieckiem do lat 4 (bez ich zgody) czy też pracowników niepełnosprawnych.

Pracodawcy zatrudniający kierowców muszą więc ustalić dwie pory nocne obowiązujące w firmie:

• jednej - służącej do planowania czasu pracy kierowców (zgodnie z ustawą o czasie pracy kierowców),

• drugiej - w celu rozliczania i wynagradzania pracy w nocy (zgodnie z Kodeksem pracy).