Przygotowanie się do pracy w czasie przekraczającym normy czasu pracy pracownika a nadgodziny

Czas pozostawania pracownika w zakładzie pracy lub czas pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w rozumieniu art. 128 § 1 Kodeksu pracy nie może być jednak utożsamiany z pracą w nadgodzinach.

Pracą w godzinach nadliczbowych jest praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego pracownika systemu i rozkładu czasu pracy. A zatem pracą w godzinach nadliczbowych może być wyłącznie czas, w którym pracownik faktycznie świadczy pracę. Pozostawanie w dyspozycji pracodawcy nie może więc zastąpić wymogu wykonywania pracy, a tylko taka sytuacja uprawnia do dodatków za pracę w godzinach nadliczbowych.

Zdaniem Sądu Najwyższego: Pozostawanie w dyspozycji pracodawcy w czasie przekraczającym obowiązujące pracownika normy czasu pracy nie jest wykonywaniem pracy w godzinach nadliczbowych w rozumieniu art. 133 § 1 kp i nie przysługuje za nie wynagrodzenie według zasad określonych w art. 134 kp (w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw, Dz.U. nr 24, poz. 110 ze zm.).

Zdaniem Sądu Najwyższego: Czasu przypadającego poza normalnymi godzinami pracy, w którym pracownik, pozostając w dyspozycji pracodawcy w rozumieniu art. 128 § 1 kp lub jedynie przebywając w zakładzie pracy, nie wykonuje pracy, nie wlicza się do czasu pracy w godzinach nadliczbowych.