Metody ustalania godzin pracy, po przekroczeniu których, niepełnoetatowiec otrzyma dodatek jak za pracę nadliczbową
Strony ustalają w umowie o pracę dopuszczalną liczbę godzin pracy ponad określony wymiar czasu pracy pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy, których przekroczenie uprawnia pracownika, oprócz normalnego wynagrodzenia, do dodatku jak za pracę w godzinach nadliczbowych. Określenie dopuszczalnej liczby godzin, której przekroczenie powoduje konieczność wypłaty dodatkowego wynagrodzenia niepełnoetatowca, dotyczy pracy ponad przyjęty w umowie o pracę wymiar czasu pracy.
Metody ustalania liczby godzin pracy, po przekroczeniu której pracownik, oprócz normalnego wynagrodzenia, otrzymywać będzie dodatek jak za pracę w godzinach nadliczbowych są różne.
Pierwsza możliwość ustalenia powyższej liczby to odniesienie się do wielkości etatu, czyli zapisanie w umowie o pracę pracownika zatrudnionego np. na 1/2 etatu, że praca w wymiarze przekraczającym np. 0,6 etatu będzie uprawniała pracownika, oprócz normalnego wynagrodzenia, także do dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych.
Dla pracownika zatrudnionego np. na 1/2 etatu, limit godzin musi się mieścić pomiędzy 1/2 etatu, a pełnym etatem.
Dopuszczalne jest także określenie ogólnej dobowej lub tygodniowej liczby godzin pracy po przekroczeniu których pracownikowi przysługiwać będzie wskazany dodatek jak za pracę nadliczbową. Przykładowo strony umowy o pracę mogą ustalić, że dodatek jak za pracę w godzinach nadliczbowych przysługiwać będzie dopiero po przekroczeniu 39. godziny tygodniowo lub 7. godziny na dobę w przyjętym okresie rozliczeniowym (oczywiście powyższe liczby mogą być niższe, np. na poziomie 30 godzin w tygodniu i 6 godzin na dobę, itd.).
Limit godzin pracy, po przekroczeniu którego pracownik niepełnoetatowy uzyskuje prawo do dodatkowego wynagrodzenia za pracę, najlepiej ustalić na poziomie tygodniowym.
Joanna Kaleta
Słowa kluczowe:
czas pracy pracowników niepełnoetatowych
