Umowa zlecenie a ewidencjonowanie nieobecności kierowcy
Kierowcom pracującym na podstawie umów cywilnoprawnych nie trzeba rejestrować nieobecności, jedynie muszą mieć prowadzoną ewidencję czasu pracy. Przepisy nie określają wzoru ewidencji nieobecności. Należy ją prowadzić przez cały okres zatrudnienia kierowcy, uwzględniając w niej nie tylko typowe okresy nieobecności (urlop lub choroba), lecz również inne okresy, które nie zostały zarejestrowane przez tachograf, np. zwolnień okolicznościowych, prowadzenia pojazdu wyłączonego z rozporządzenia lub wykonywania innej pracy.
Forma ewidencji nieobecności kierowcy nie ma znaczenia
Ewidencja nieobecności kierowcy w pracy miała uzupełniać dokumentację prowadzoną na podstawie zapisów na tarczkach lub karcie kierowcy i w tachografie cyfrowym. Urządzenia te rejestrują jedynie czas jazdy, przerwy i odpoczynki, a do prawidłowego rozliczenia czasu pracy niezbędne są również dane o charakterze dni niezarejestrowanych przez tachograf, w tym dni wolnych od pracy.
Skoro kierowcy muszą dysponować zaświadczeniami o działalności jedynie podczas wykonywania przewozu za okres poprzednich 28 dni, a podczas kontroli w firmie inspektorzy nie mogą żądać tego dokumentu, postanowiono wprowadzić obowiązek ewidencjonowania nieobecności w pracy.
Przepisy nie określają formy, w jakiej pracodawca powinien ewidencjonować nieobecności kierowcy. Należy tylko tę dokumentację prowadzić z podziałem na rodzaj i wymiar nieobecności. Najbezpieczniej więc byłoby rejestrować w niej te dane, które wykazuje się w zaświadczeniu o nieprowadzeniu pojazdu, gdyż w ten sposób będzie stanowiła ciągłość z zapisami tachografu.
Ewidencja nieobecności musi być prowadzona indywidualnie dla każdego kierowcy przez cały okres jego zatrudnienia. Nie mogą to być zatem zbiorcze karty zawierające dane na temat kilku kierowców jednocześnie, tylko oddzielne dla każdego. Przy czym nie ma znaczenia okres, jaki będzie rejestrowany na danej karcie – miesiąc, kwartał, czy rok.
Ewidencja nieobecności nie obejmuje umów cywilnoprawnych ani samozatrudnienia
Ewidencję nieobecności należy prowadzić niezależnie od dmc pojazdu, liczby pasażerów z kierowcą, ani charakteru wykonywanych przewozów (transport drogowy lub przewozy na potrzeby własne). Nie ma też znaczenia częstotliwość, z jaką pracownik wykonuje przewozy w imieniu pracodawcy. Ewidencja jest potrzebna, nawet jeśli kierowca jechał tylko raz, dostarczając auto do warsztatu.
Ewidencja powinna być prowadzona przez cały okres zatrudnienia pracownika na stanowisku kierowcy. W sytuacji jednego przewozu jej prowadzenia można by uniknąć jedynie, gdyby wykonał go pracownik zatrudniony na innym stanowisku, np. magazynier lub mechanik. Dla nich prowadzi się ewidencję czasu pracy na podstawie przepisów Kodeksu pracy, a nie ustawy o czasie pracy kierowców.
Obowiązek ewidencjonowania nieobecności w pracy dotyczy kierowców będących pracownikami. Nie obejmuje on stron umów prawa cywilnego ani kierowców samozatrudnionych, gdyż w ich przypadku ewidencjonowany musi być wyłącznie czas pracy.
Karol Lankamer
