Im wyższe wynagrodzenie, tym wyższy zasiłek. Jednak nie każda podwyżka oznacza konieczność przeliczania podstawy wymiaru świadczeń chorobowych. Bywa, że zmiana umowy i wyższa pensji nie zmieniają wysokości świadczeń chorobowych.
Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi, co do zasady, stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Tak ustalona podstawa wymiaru zasiłku chorobowego obowiązuje przez cały okres wypłaty zasiłku chorobowego z tytułu nieprzerwanej niezdolności do pracy, a także w razie wypłaty zasiłku (takiego samego lub innego rodzaju) po przerwie – o ile przerwa ta była krótsza niż 3 miesiące.
Pracodawca ma natomiast obowiązek przeliczyć podstawę wymiaru zasiłku chorobowego w razie zmiany umowy o pracę (lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy), polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy – jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w miesiącach, które są uwzględniane przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Wówczas podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy.
Załóżmy, że pracownik zachorował w październiku 2015 r. Co do zasady podstawę wymiaru zasiłku chorobowego należałoby ustalić na podstawie wynagrodzenia wypłaconego od października 2014 r. do września 2015 r. Jednak w styczniu 2015 r. nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy pracownika i zmiana wysokości wynagrodzenia. Zatem podstawę wymiaru zasiłku chorobowego należy ustalić na podstawie wynagrodzenia wypłaconego po tych zmianach – czyli z okresu od stycznia do września 2015 r. Podwyżka wynagrodzenia nie wpływa na podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku, jeśli: