Przerwa na karmienie - jak wpływa na zwolnienie na dziecko?

Od 2016 roku pracownik zatrudniony na cały etat może wykorzystać zwolnienie z tytułu opieki nad dzieckiem, które nie ukończyło 14 lat jako:

• 2 pełne dniówki robocze – niezależnie od tego, ile godzin miałby pracować w danym dniu albo

• 16 godzin, które może dowolnie rozkładać na różne dni pracy.

Natomiast pracownik zatrudniony na część etatu, jako:

• 2 pełne dniówki robocze – niezależnie od tego, ile godzin pracy pracownik ma zaplanowane w danym dniu albo

• w wymiarze godzinowym, proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika – przy czym niepełną godzinę zwolnienia zaokrągla się w górę do pełnej.

Jeśli w pierwszym wniosku w danym roku kalendarzowym pracownik poprosi o zwolnienie w trybie godzinowym, wszystkie pozostałe wnioski w tym roku również muszą uwzględniać ten tryb. Jeżeli natomiast w pierwszym w danym roku kalendarzowym wniosku pracownik wystapi o zwolnienie na jeden dzień – to do końca tego roku może wykorzystać jeszcze tylko cały dzień. Dopiero w kolejnym roku kalendarzowym pracownik znów będzie miał wybór trybu dziennego lub godzinowego – którego znów dokona w pierwszym wniosku itd.

Pojawił się jednak problem z udzielaniem zwolnienia dla kobiet korzystających z przerw na karmienie dziecka piersią (wymiar tych przerw ukazuje tabela).

Korzystanie z tych przerw bardzo często polega na wcześniejszym wyjściu z pracy. Wtedy pracownica pracuje np. 7 zamiast 8 godzin dziennie. Zwolnienia na dziecko udziela się jej wówczas w ten sposób:

• jeśli wnioskuje o zwolnienie na pełne dniówki robocze – trzeba jej udzielić pełnego dnia wolnego, niezależnie od tego, czy miała pracować wówczas 7 czy 8 godzin. Uznaje się, że „zużyła” jedną dniówkę i pozostanie jej tylko druga;

• jeżeli zechce skorzystać ze zwolnienia w wymiarze godzinowym, nie można udzielić go na godzinę, w której pracownica korzysta z przerwy w pracy (czyli i tak nie wykonywałaby pracy – patrz: przykład).

Przepisy nie precyzują, jak dokładnie pracownik ma sformułować wniosek o zwolnienie. Sprawa komplikuje się więc, gdy z wniosku pracownicy nie wynika wprost, czy chciała korzystać ze zwolnienia w formie pełnych dniówek, czy godzinowym. Wówczas najbezpieczniej jest prosić o doprecyzowanie wniosku. Jeszcze lepiej zaś będzie, jeśli przygotujemy formularz wniosku pracownika o zwolnienie, z którego wprost wynika, jak pracownik chce z niego korzystać (patrz: przykład i wzór). Może on też być w formie pisemnej lub elektronicznej.

W praktyce jeszcze lepiej będzie, gdy pracodawca przygotuje własny wzór wniosku do wykorzystania przez pracowników.