Jakich absencji nie wykazuje się w świadectwie pracy

W związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracodawca jest obowiązany niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy. Jeżeli pracownik pozostaje w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy na podstawie umowy o pracę na okres próbny, umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy, pracodawca jest obowiązany wydać pracownikowi świadectwo pracy obejmujące zakończone okresy zatrudnienia na podstawie takich umów, zawartych w okresie 24 miesięcy, poczynając od zawarcia pierwszej z tych umów.

W świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego.

Ponadto w świadectwie pracy zamieszcza się wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym. Na żądanie pracownika w świadectwie pracy należy podać także informację o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach.

Wystawiając świadectwo pracy, pracodawca obowiązany jest zamieścić w nim informacje dotyczące:

• wymiaru czasu pracy pracownika w czasie trwania stosunku pracy;

• podstawy prawnej rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy;

• urlopu wypoczynkowego wykorzystanego przez pracownika w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy;

• wykorzystania dodatkowego urlopu albo innego uprawnienia lub świadczenia, przewidzianego przepisami prawa pracy;

• należności ze stosunku pracy uznanych i niezaspokojonych przez pracodawcę do dnia ustania tego stosunku, z powodu braku środków finansowych;

• okresu korzystania z urlopu bezpłatnego i podstawy prawnej jego udzielenia, wykorzystanego urlopu wychowawczego;

• liczby dni, za które pracownik otrzymał wynagrodzenie, zgodnie z art. 92 Kodeksu pracy, w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy;

• wykorzystania w roku kalendarzowym, w którym ustał stosunek pracy, zwolnienia od pracy przewidzianego w art. 188 Kodeksu pracy;

• okresu, za który pracownikowi przysługuje odszkodowanie w związku ze skróceniem okresu wypowiedzenia umowy o pracę na podstawie art. 36¹ § 1 Kodeksu pracy;

• okresu odbytej czynnej służby wojskowej lub jej form zastępczych;

• okresu wykonywania pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze;

• okresów nieskładkowych, przypadających w okresie zatrudnienia, którego dotyczy świadectwo pracy, uwzględnianych przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty;

• danych, które są zamieszczane na żądanie pracownika.

Okresami nieskładkowymi są m.in. okresy pobierania wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, wypłaconego na podstawie przepisów Kodeksu pracy, zasiłku chorobowego oraz świadczenia rehabilitacyjnego.

W świadectwie pracy należy więc wskazać te okresy niezdolności do pracy z powodu choroby, za które pracownikowi przysługiwały ww. świadczenia.

Przepisy nie przewidują natomiast obowiązku zamieszczania w świadectwie pracy informacji o innych okresach usprawiedliwionej nieobecności w pracy, np. o okresie, w którym pracownik nie świadczył pracy z powodu choroby, ale nie nabył jeszcze prawa do wynagrodzenia chorobowego lub wyczerpał już prawo do zasiłku chorobowego. Nie ma przy tym znaczenia, jak długi był to okres.

Niezależnie więc od tego, czy okres absencji wyniósł kilka dni, czy też kilka tygodni, jeżeli nie stanowił on okresu nieskładkowego, nie należy wykazywać go w świadectwie pracy.