Czas pracy pracownika mobilnego powinien zawsze uwzględniać dojazdy do miejsca wykonywania czynności służbowych i powrót z miejsca pracy do miejsca jego zamieszkania, a godziny tych dojazdów powinny być kwalifikowane jako czas pracy. Wyrok Sądu Najwyższego z 24 lutego 2021 r. (sygn. akt III PSKP 4/21).
Stan faktyczny
Pan L. był zatrudniony w spółce G. na stanowisku specjalisty ds. kontroli obiektów. Prace miał wykonywać na obszarze 3 województw. Jego zadaniem była kontrola systemów ochrony, w tym pracowników ochrony, w obiektach podległych. Pan L. w ramach pracy kierował 3-osobowym zespołem kontrolerów. Po wyznaczonym obszarze grupa kontrolna poruszała się samochodem służbowym którym zawsze kierował jeden z kontrolerów (sam pan L. nie miał prawa jazdy i nigdy nie kierował pojazdem). Zasady pracy były następujące – pracodawca zlecał przeprowadzenie kontroli w określonych obiektach. Zespół kontrolny udawał się po kolei do miejsc zamieszkania wszystkich członków, zabierając ich do samochodu. Po przeprowadzeniu kontroli w 1. obiekcie przejeżdżali do kolejnego itd. Po skończeniu pracy w danym dniu grupa kontrolna zjeżdżała do centrali pracodawcy, gdzie zdawano raport z kontroli. Stamtąd dopiero pracownicy udawali się do swoich domów.
Pracodawca za moment rozpoczęcia pracy przyjmował tylko bezpośrednie przystąpienie grupy kontrolnej do wykonywania czynności służbowych w danej miejscowości. Jako godzinę zakończenia pracy także uważał moment zakończenia kontroli w danym miejscu. Nie uwzględniał natomiast do czasu pracy czasu przejazdów pomiędzy kontrolowanymi obiektami, a także czasu dojazdu na pierwszą kontrolę i powrotu po pracy z miejsca zamieszkania pracownika.
Jeżeli nie posiadasz pełnego dostępu do portalu, możesz wykupić dostęp jednorazowy do wybranego dokumentu.
Wykup dostęp jednorazowy
39.90 zł netto
(49.08 zł brutto)