Podporządkowanie pracownika kierownictwu pracodawcy stanowi cechę fundamentalną, która odróżniania stosunek pracy od innych (cywilistycznych) form zatrudniania osób aktywnych zawodowo. Wyrok Sądu Najwyższego z 22 września 2020 r. (sygn. akt I PK 126/19).
Stan faktyczny
Jerzy O. w dniu 24 listopada 2016 r. wytoczył powództwo przeciwko Teresie M. o ustalenie, że w okresie od 3 października 2009 r. do 9 maja 2011 r. świadczył pracę na jej rzecz, w pełnym wymiarze czasu pracy, w ramach łączącego strony stosunku pracy. W odpowiedzi na pozew Teresa M. wskazywała, że w okresie, którego dotyczy pozew zawierała z powodem jedynie umowy zlecenia. Jerzy O. przegrał sprawę w obu instancjach, bo sądy zgodnie ustaliły, że powód oraz pozwana zawarli umowę zlecenia, na podstawie której powód miał wykonywać odpłatnie prace remontowo-porządkowe (budowlane). W ramach tej umowy powód wykonywał drobne naprawy w obiekcie, którym zarządzała pozwana. Powód nie miał odgórnie wyznaczonych stałych godzin pracy, a jedynie otrzymywał na bieżąco informacje o pracach konserwatoryjnych, jakie należy wykonywać. Jerzy O. wystąpił ze skargą do Sądu Najwyższego.
Jeżeli nie posiadasz pełnego dostępu do portalu, możesz wykupić dostęp jednorazowy do wybranego dokumentu.
Wykup dostęp jednorazowy
39.90 zł netto
(49.08 zł brutto)