Narzędzia:
Przy typowaniu pracowników do zwolnienia pracodawca poza kryteriami obiektywnymi, powinien wziąć pomocniczo pod uwagę kryteria odnoszące się do sytuacji życiowej pracowników, w szczególności niepełnosprawność, posiadanie dzieci na utrzymaniu czy alternatywne źródła dochodu. Tak wynika z wyroku Sądu Najwyższego z 11 października 2022 r. (sygn. akt I PSKP 77/21).
Czytaj również:
Likwidacja stanowiska pracy to stosunkowo często wskazywana przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę. Jednak w pewnych sytuacjach powołanie się na samą likwidację stanowiska jako przyczynę wypowiedzenia umowy może okazać się niewystarczające. Są bowiem przypadki, gdy likwidując stanowisko pracy, pracodawca musi wskazać również kryteria doboru do zwolnienia (dlaczego zwalnia akurat tego, a nie innego pracownika). Kiedy trzeba podać te kryteria, a kiedy nie jest to wymagane?
W jakich sytuacjach kryteria doboru do zwolnienia nie są konieczne
Czy sąd oceni uzasadnienie decyzji pracodawcy
Czy ocena zastosowanych kryteriów będzie badana przez sąd
Czy w razie zwolnienia indywidulalnego niezbędne może być określenie kryteriów doboru
W jakim okresie powinna nastąpić likwidacja stanowiska
Jeśli pracodawca likwiduje tylko jedno (lub kilka) z wielu identycznych stanowisk, musi podać nie tylko samą przyczynę wypowiedzenia (np. likwidacja stanowiska). Powinien wskazać także kryteria, którymi się kierował przy wyborze osób do zwolnień. Innymi słowy, musi wskazać, dlaczego spośród kilku pracowników zajmujących to samo stanowisko postanowił zwolnić właśnie tę osobę.
Jakie są wymogi dotyczące przyczyny wypowiedzenia
Co to znaczy, że kryteria wyboru osoby zwalnianej muszą być obiektywne i sprawiedliwe
Jakie są przykłady kryteriów doboru do zwolnień, które Sąd Najwyższy uznał za dopuszczalne
W jakiej grupie należy dokonać porównania sytuacji pracowników
Co należy podać w piśmie wypowiadającym umowę
Długotrwały urlop bezpłatny może stanowić kryterium wytypowania pracownika do wypowiedzenia stosunku pracy w ramach zwolnień grupowych. Takie wnioski płyną z najnowszego orzeczenia Sądu Najwyższego, wydanego 6 kwietnia 2016 r. (sygn. akt: II PK 174/15).
Copyright © 2024 Wszelkie prawa zastrzeżone
2024 © Wiedza i Praktyka sp. z o.o.
Obserwuj nas