Podstawa wymiaru składek dla osób zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców

  Zgodnie z nowym brzmieniem tego przepisu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie stanowi część wynagrodzenia pracowników, których przychód¹⁾jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie²⁾, zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, z wyłączeniem członków służby zagranicznej wykonujących obowiązki służbowe w placówce zagranicznej³⁾ - w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia⁴⁾.

Przepis w znowelizowanym brzmieniu ma zastosowanie:

·         wyłącznie jeśli przychód pracownika jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie,

·         do ustalania podstawy wymiaru składek począwszy od podstawy za październik, wykazywanej w dokumentach rozliczeniowych składanych za ten miesiąc.

Jeśli przychód pracownika nie przekracza przeciętnego wynagrodzenia (w 2016 r. jest to 4055, 00 zł) przepisu tego nie stosuje się.

¹⁾ przychód stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

²⁾ przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie    ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 963, z późn.zm.).

³⁾ osoby, o których mowa w 18 ust. 12 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych

4) przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie     ubezpieczeń społecznych.