Uprawnienia osób niepełnosprawnych określone są precyzyjnie w rozdziale 4 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Pracodawca zatrudniający pracowników niepełnosprawnych jest obowiązany bezwzględnie przestrzegać zawartych w niej regulacji dotyczących czasu pracy osoby niepełnosprawnej.
Zgodnie z przepisami wskazanej ustawy czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo, zaś osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności odpowiednio 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Przepisy tejże ustawy zakazują również zatrudniania osób niepełnosprawnych w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. Nie trudno dostrzec, że wymienione regulacje prawne dotyczą wymiaru czasu pracy (dobowego, tygodniowego), a nie rozkładu czasu pracy.
Wyżej wymienione zakazy nie są bezwzględnie obowiązujące. Kolejne zapisy ustawy wyłącza stosowanie wymienionych przepisów do zatrudnionych przy pilnowaniu oraz osób, które uzyskają na to zgodę lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne pracowników lub w razie jego braku lekarza sprawującego opiekę nad daną osobą. O udzielenie zgody występuje osoba niepełnosprawna, zaś kosztami badań obciążono pracodawcę.
W ramach dobowej normy czasu pracy osoba niepełnosprawna ma prawo do przerw w pracy wliczanych do czasu pracy:
tzw. przerwy śniadaniowej trwającej co najmniej 15 minut, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin;
dodatkowej przerwy w pracy trwającej 15 minut na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek.