Narzędzia:
W razie przekroczenia przez pracownika terminu, o którym mowa w art. 55 § 2 kp, znaczny upływ czasu między zarzucanym pracodawcy ciężkim naruszeniem podstawowych obowiązków wobec pracownika a rozwiązaniem przez pracownika umowy o pracę, może oznaczać brak uzasadnionej przyczyny rozwiązania umowy o pracę, dokonanego przez pracownika ze skutkiem natychmiastowym w trybie art. 55 § 1[1] kp – wyrok Sądu Najwyższego z 15 stycznia 2020 r. (sygn. akt III PK 5/19).
Samowolne opuszczenie przez pracownika miejsca pracy przed zakończeniem dniówki roboczej – bez usprawiedliwionej przyczyny i bez uzyskania zgody przełożonego – może być potraktowane w konkretnych okolicznościach faktycznych jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych uzasadniające rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia w trybie dyscyplinarnym. Może tak się stać tylko wówczas, gdy pracownikowi w związku z takim zdarzeniem można przypisać winę umyślną lub rażące niedbalstwo. Wyrok Sądu Najwyższego z 18 grudnia 2019 r. (sygn. akt I PK 210/18).
Pracodawcy obarczeni są rozlicznymi obowiązkami, które muszą wypełniać na podstawie przepisów prawa pracy, a także podatkowych i ubezpieczeniowych. Wywiązywanie się z tych obowiązków podlega kontroli ze strony odpowiednich organów i w razie uchybień pracodawcy grożą kary, najczęściej finansowe. Sprawdźmy szczegóły.
Z artykułu dowiesz się m.in.:
Copyright © 2024 Wszelkie prawa zastrzeżone
2024 © Wiedza i Praktyka sp. z o.o.
Obserwuj nas