Sprawdź jakie zmiany w ustawach o podatku dochodowym wprowadziła tarcza 2.0

Ustawa z 16 kwietnia 2020 r. o szczególnych instrumentach wsparcia w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-21 (Dz.U. poz. 695) zwana tarczą antykryzysową 2.0 już obowiązuje. Sprawdźmy, jakie zmiany wprowadza w podatkach dochodowych.

Od 31 marca 2020 r. został dodany art. 15zzj specustawy koronawirusowej, z którego pośrednio wynika przedłużenie terminu składania zeznań PIT za 2019 r. do 1 czerwca 2020 r. (co prawda w treści art. 15zzj specustawy koronawirusowej mowa jest o 31 maja 2020 r., jednak ponieważ będzie to niedziela, termin na składanie zeznań PIT za 2019 r. uznać należy za przedłużony do 1 czerwca 2020 r.). Nie zostały jednak określone przepisy pozwalające podatnikom składającym zeznania PIT w wydłużonym okresie korzystać z prawa do przekazywania 1% na rzecz organizacji pożytku publicznego (na podstawie przepisów art. 45c ustawy o PIT).

Aby to zmienić od 18 kwietnia 2020 r. dodany został art. 52v ustawy o PIT. Z jego przepisów wynika, że z przekazania 1% na rzecz organizacji pożytku publicznego mogą korzystać podatnicy składający lub korygujący zeznania PIT do 1 czerwca 2020 r., jak również podatnicy składający do dnia 1 czerwca 2020 r. oświadczenie, o którym mowa w art. 45c ust. 3a ustawy o PIT. Oznacza to przedłużenie o miesiąc czasu na przekazanie 1% organizacji pożytku publicznego.

Od 18 kwietnia 2020 r. dodany został art. 38n ustawy o CIT. Określone w nim zmiany dotyczą warunków uznawania za podatników CIT podatkowych grup kapitałowych, tj.:

1)      warunku, aby w spółkach tworzących grupę nie występowały zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa (zob. art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. d ustawy o CIT), oraz

2)      warunki, aby podatkowa grupa kapitałowy osiągnęła za każdy rok podatkowy udział dochodów w przychodach w wysokości co najmniej 2% (zob. art. 1a ust. 2 pkt 4 ustawy o CIT).

Warunki te – jak stanowi art. 38n ust. 1 ustawy o CIT – uważa się za spełnione, jeżeli podatnik poniósł w 2020 r. negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu pandemii koronawirusa.

Jest tak w roku podatkowym, który rozpoczął się przed 1 stycznia 2020 r., a zakończył się po 31 grudnia 2019 r. (np. w roku podatkowym trwającym od 1 września 2019 r. do 31 sierpnia 2020 r.) lub rozpoczął się po  31 grudnia 2019 r. a przed  1 stycznia 2021 r. (np. w roku podatkowym trwającym od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r.) (zob. art. 38n ust. 2 ustawy o CIT).

Na podstawie art. 31zo ust. 1 specustawy płatnicy składek, którzy zgłosili do ubezpieczeń społecznych mniej niż 10 ubezpieczonych, mogą być zwolnieni z obowiązku opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, na ubezpieczenie zdrowotne, na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych lub Fundusz Emerytur Pomostowych.

Jak jednocześnie stanowił art. 31zx specustawy w brzmieniu obowiązującym do 17 kwietnia 2020 r., przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo specustawy, nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o PIT. Podobnego wyłączenia odnoszącego się do przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych nie było.

Stanowiło to przeoczenie, które od 18 kwietnia 2020 r. zostało naprawione. Od tego dnia art. 31zx specustawy stanowi bowiem, że przychody z tytułu zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek, o których mowa w art. 31zo specustawy, nie stanowią przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Od 31 marca 2020 r. dodany został również art. 15zzd. Na podstawie jego przepisów starosta może, na podstawie umowy, udzielić ze środków Funduszu Pracy jednorazowo pożyczki na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej mikroprzedsiębiorcy, który prowadził działalność gospodarczą przed dniem 1 marca 2020 r. (zob. art. 15zzd ust. 1 specustawy). Istnieje również możliwość uzyskania umorzenia takiej pożyczki (zob. 15zzd ust. 7 specustawy).

Zmianie tej nie towarzyszyło dodanie przepisu wyłączającego uznawanie przychodów z takich umorzeń za przychody podatkowe. Zmieniono to od 18 kwietnia 2020 r. dodaniem art. 15zzd ust. 10 specustawy.

Przepis ten stanowi, że przychód z tytułu umorzenia pożyczki na zasadach określonych w art. 15 ust. 7 specustawy nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie dodanego od 31 marca 2020 r. art. 31z specustawy przedłużony do 30 września 2020 r. został termin do złożenia informacji o cenach transferowych, o którym mowa w art. 23zf ustawy o PIT i art. 11t ust. 1 ustawy o CIT. Przedłużenie to dotyczy podmiotów, których rok podatkowy rozpoczął się po 31 grudnia 2018 r., a zakończył przed dniem 31 grudnia 2019 r. (np. podmiotom, których rok podatkowy trwał od 1 września 2018 r. do 31 sierpnia 2019 r.).

Podmiotom takim nie zostały natomiast przedłużone terminy wykonania innych obowiązków określonych przepisami o dokumentacji cen transferowych. Zmieniło się to od 18 kwietnia 2020 r., kiedy to dotychczasowa treść art. 31z specustawy została oznaczona jaka art. 31z ust. 1 specustawy oraz dodane zostały art. 31z ust. 2 i 3 specustawy.

Przepisami tymi podmiotom, o którym mowa, przedłużony został:

1)      do 30 września 2020 r. termin do złożenia oświadczenia o sporządzeniu lokalnej dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 23y ust. 1 ustawy o PIT i art. 11m ust. 1 ustawy o CIT,

2)      do 31 grudnia 2020 r. termin do dołączenia do lokalnej dokumentacji cen transferowych grupowej dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 23zb ust. 1 ustawy o PIT i art. 11p ust. 1 ustawy o CIT.