Wysokość świadczenia rehabilitacyjnego pracownika, który uległ wypadkowi komunikacyjnemu w drodze do pracy

Do osób, które uległy wypadkom w drodze do lub z pracy, nie mają zastosowania szczególne uregulowania zawarte w przepisach ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, zgodnie z którymi świadczenia chorobowe, tj. i zasiłki,  i świadczenia rehabilitacyjne, wynoszą 100% podstawy wymiaru.

W przypadku świadczeń chorobowych dla poszkodowanych w wypadkach w drodze do pracy lub z pracy zastosowanie ma ustawa z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Te przepisy również przewidują, że wynagrodzenie chorobowe i zasiłek chorobowy dla osoby, która uległa wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy, wynosi 100% podstawy wymiaru. W przypadku świadczenia rehabilitacyjnego natomiast nie przewiduje się innej niż dla ogółu ubezpieczonych wysokości. A zatem  świadczenie rehabilitacyjne wynosi:

• 90% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych 3 miesięcy,
• 75% podstawy wymiaru zasiłku chorobowego za pozostały okres zasiłku, ewentualnie
• 100% podstawy wymiaru, gdy niezdolność do pracy przypada na okres ciąży.

Na marginesie należy dodać, że ustawa wypadkowa nie przewiduje możliwości przyznawania świadczeń rentowych z tytułu wypadków w drodze do pracy lub z pracy. Regulacje dotyczące tej kwestii zawiera ustawa z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227 ze zm.),  której przepisy przewidują prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem w drodze do lub z pracy bez konieczności spełnienia warunku stażu pracy wymaganego przy ustalaniu uprawnień do zwykłej (powszechnej) renty z tytułu niezdolności do pracy.