Pracownicy podnoszący swoje kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy lub za jego zgodą mogą korzystać z pewnych udogodnień w zakresie m.in. organizacji czasu pracy. Jednak obowiązek zwalniania pracowników z pracy, aby mogli się szkolić, a także konieczność udzielania im urlopu szkoleniowego mogą utrudniać organizację pracy w firmie.
Podnoszenie kwalifikacji zawodowych oznacza zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Przepisy Kodeksu pracy dotyczą przede wszystkim podnoszenia kwalifikacji zawodowych w ramach pracy aktualnie wykonywanej przez pracownika, ale również będą mogły mieć zastosowanie w przypadku, gdy planowany jest awans pracownika lub też pracodawca zamierza zaproponować mu inne warunki pracy, np. pracą na innym stanowisku.
Rozpoczęcie podnoszenia kwalifikacji – decyduje wola pracodawcy
Najważniejsze znaczenie dla rozpoczęcia procesu podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez pracownika ma decyzja pracodawcy. Podnoszenie kwalifikacji zawodowych odbywa się bowiem z inicjatywy pracodawcy albo za zgodą pracodawcy, jeżeli z propozycją podnoszenia kwalifikacji zawodowych wystąpi pracownik. Taka decyzja pracodawcy uzewnętrznia się przeważnie w umowie (tzw. umowie szkoleniowej) dotyczącej wzajemnych praw i obowiązków stron stosunku pracy związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych przez pracownika.
Ważne: Pracodawca nie może zmusić pracownika do udziału w szkoleniach.
Jeżeli pracodawca poleca pracownikowi odbycie szkolenia/kursu przypadającego w harmonogramowych godzinach pracy, pracownik powinien takie polecenie wykonać. Jeżeli jednak szkolenie lub kurs odbywa się po godzinach pracy lub w dniu wolnym od pracy albo związane jest z koniecznością odbycia przez pracownika podróży służbowej, fakt odbycia takiego szkolenia/kursu powinien zostać z pracownikiem skonsultowany. Pracownik może bowiem nie zgodzić się na udział w takim szkoleniu bądź kursie.
