Niezapewnienie kierowcy noclegu a obowiązek wypłaty ryczałtu

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o czasie pracy kierowców w każdej dobie kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku.

Dobowy odpoczynek zasadniczo może być wykorzystany w pojeździe jeżeli pojazd znajduje się na postoju i jest wyposażony w miejsce do spania. W ciągu doby pracowniczej kierowca musi więc mieć zapewniony wskazany okres odpoczynku dobowego, z którego część może być przeznaczona na nocleg. Brak zapewnienia tego odpoczynku jest naruszeniem przepisów o czasie pracy, ale zarazem oznacza również, że pracodawca w ogóle nie zapewnił możliwości noclegu kierowcy.

Nie zapewnienie możliwości noclegu kierowcy oznacza zaś – w świetle § 16 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. 2013 r. poz. 167) – że kierowcy przysługuje wówczas ryczałt za nocleg, w wysokości w wysokości 25% limitu określonego dla poszczególnych państw w załączniku do rozporządzenia.

Zdanie z § 16 ust. 2 rozporządzenia, stanowiące, że ryczałt ten nie przysługuje za czas przejazdu, oznacza tylko, że w razie przejazdu w porze nocnej lub przejazdu także naruszającego okres odpoczynku nie wypłaca się ryczałtu, ale ta regulacja dotyczy tylko tych pracowników, którzy nie trudnią się przewozem, gdyż dla nich przejazd nie jest czasem pracy.